<<تقدیررهبرانقلاب ازسروده ی افشین اعلا>>
خلق در جام جهانی خیره و من در یمن
این طرف باران گل، باروت و آهن در یمن
چشم دنیا محو توپ فوتبال و بچه ها
غرق در خون، هر نفس با توپ دشمن در یمن
از زمین بازی آید بانگ شادی هر زمان
می رود تا عرش، اما بانگ شیون در یمن
خداوندا! تو خود شاهدی که من تعهد این آزادی را با گذراندن تمام وقت و هستی خویش ارج نهادم. با تمام دردها و رنج هایی که بعد از انقلاب بر جانم وارد شد صبر و شکیبایی کردم ولی این را می دانم که این سران تازه به دوران رسیده، نعمت آزادی را درک نکرده اند چون دربند نبوده اند یا در گوشه های تریاهای پاریس، لندن و هامبورگ بوده اند و یا در …
<< شهید محمد علی جهان آرا>>
عشق برشانه ی هم چیدنِ چندین سنگ است
گاه میماندو ناگاه به هم میریزد
آنچه راعقل به یک عمربدست آورده است
دل به یک لحظه ی کوتاه بهم میریزد
آه یک روز همین آه تو را میگیرد
گاه یک کوه به یک کاه بهم میریزد
#فاضل نظری
ازصدای گذر آب چنان فهمیدم
تندترازآب روان،عمرگران میگذرد
زندگی رانفسی ،ارزش غم خوردن نیست
آنقدر سیربخندکه ندانی غم چیست…
ادامه طرحی برای زندگی….
متاسفانه روز مرگی دربعضی ازمابه حدی تداوم پیداکرده که حس شادابی رافراموش کرده ایم وسطح توقع مان اززندگی پایین آمده است.گاهی ازنظرفکری وجسمی خسته ایم،بدون اینکه فعالیت مفیدی انجام داده باشیم.به قدری کم تحرک شده ایم که حتی درجوانی،رخوت دوران پیری راتجربه میکنیم وبعضادچارپیری زودرس شده ایم.بدترازهمه این که به خودمان تلقین کرده ایم که زندگی فعلی همانی است که توان ولیاقتش راداریم وباجمله های <<زندگی همینه دیگه!>> یا <<دیگه چکارمیشه کرد؟!>> وضع بدموجودراتوجیه میکنیم.
چندسال پیش ،عصریک روزپاییزی ازدانشگاه به خانه برمیگشتم که سوار یک اتوبوس پراز مسافرشدم.هوای داخل اتوبوس به طرز عجیبی گرم بود.عجیب تراینکه مسافرین اعتراضی به گرمای هوا نداشتند. تردیدداشتم که ازراننده درخواست کنم تابخاری راخاموش کند،چون ممکن بودعده ای ازمسافرین به من اعتراض کنند…
هرچه میگذشت گرمای هوا بیشترو آزاردهنده تر میشد…
بالاخره دل رابه دریا زدم واز راننده خواستم بخاری را خاموش کند.
بعدازخاموش شدن بخاری،یکی از پنجره ها راکمی باز کردم تاهوای تازه وارد اتوبوس شود.
یکی ازمسافرین نفس عمیقی کشید وگفت:
