تنهایی روچقددوست داری؟!
بسم الله…
فرض کنین یک جزیره ی زیبا باتمام امکانات رفاهی، به طوررایگان دراختیارشماقرارداده شده.
وتاهرزمان که بخواهیدمیتونیددراین جزیره زندگی کنید.
اماتنهاشرط ارائه این خدمات،اینه که باهیچ انسانی ارتباط واقعی یا مجازی نداشته باشید.
نه باکسی حرف بزنید،نه ازتلوزیون ورسانه های جمعی استفاده کنید ونه کتاب بخوانید…
سوال اینه…
شماچند روز میتونیدازبودن دراین جزیره ی زیبا لذت ببرید؟
(قبل ازپاسخ خوب تصورکنید.)
ممکنه بگید"چند ساعت یاچند روز"حتی ممکنه برخی بخاطرخستگی اززندگی پرمشغله ی خود،کمی بیشترازسایرین ازاین شرایط لذت ببرند.امابالاخره همه ی مادیریازود،بعدازچند روززندگی انفرادی درآن فضای زیباو آرام،یک خلا ویران کننده را درخوداحساس خواهیم کرد…
وقتی پرنده های زیبا ی جزیره رامیبینیم،کسی نیست که درباره ی آنهابا اوحرف بزنیم.وقتی ازمنظره ای عکس میگیریم،کسی نیست که به اونشان دهیم.وقتی حسی داریم یا ایده ای به نظرمان میرسد،کسی نیست که اندیشه واحساس خودرابااودرمیان بگذاریم.کسی نیست که به اوابرازمحبت کنیم وجمعی وجود نداردکه با پذیرفتن نقشی درآن،احساس هویت کنیم….درواقع؛
این جزیره ی رویایی،بیشترازآنکه موقعیت تفریحی باشد،یک زندان انفرادی ویک شکنجه گاه زیباست.
اماچرااین نوع “تنهایی"برای مااینقدر وحشتناک وناخوشاینداست؟!!
باماهمراه باشید…
#استادعلیرضالطفی
#کتاب کارگاه گفتگو
پیشنهادمیکنم ازطریق لینک زیرویدئوی تدریس این درس استاد روتماشاکنید.خیلی مفیدوجذابه…
سلام
ممنونم ازاینکه وقت گذاشتید.
فرم در حال بارگذاری ...
جالب بود واقعا …